از کودکی، همیشه دنبال کشف آهنگ‌های غریب و نوستالژیک بودم. انگار، بین من و غم غربت همیشه رابطه‌ای تنگاتنگ وجود داشته است. دوستی، چند سال پیش پرسید: قدیم‌ها، همیشه با یک نوار و آهنگ جدید می‌آمدی خانه‌مان و می‌گفتی: اینو شنیدی؟ حالا مدت‌هاست نمی‌دانم روزانه چه می‌شنوی. گفتم: ریتم درونم با آفاق دیگری کوک شده، ولی هنوز هم یک پلی‌لیست دارم که هر ترانه‌اش چندسالی سرجاش می‌ماند. این‌بار گفتم، این فهرست را کم و بیش، آنلاین کنم. این یکی از پلی‌لیست‌های عزیزم است. ترانه‌هایی که بیشتر از همیشه گوششان می‌کنم، بعد از آهنگ سی‌ام پدیدار می‌شوند.
