شعر ۱۲، کتاب زیرین | خوان خلمن

هرآن‌چه به من گفتی
واژه‌ایست که می‌لرزد در دست زمان
سرگشاده برای نوشیدن

خانه خاموش است
آن‌جا که همدگر را
در دل خورشید
بوسیدیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برگشت به بالای صفحه