لب‌هایم را به دست‌هایت نزدیک کردم
پوست‌ات
به لطافت رویاها بود.
چیزی از ابدیت
به آنی
لبانم را خراشید.
نویسنده: محسن عمادی
در شمال ایران، به دنیا آمدم. کودکی‌ام در روستایی در بیست و سه کیلومتری جنوب ساری و در آن شهر، توامان گذشت. از کودکی در کشتزارهای برنج عرق ریختم. سال‌هاست به روایتی، شعرکی می‌نویسم و ترجمه می‌کنم، گاه فیلمکی می‌سازم و گاه برنامه‌نویسی می‌کنم و از این جور بلاهت‌های توامان...
